Carita Pondok (Carpon)

Yasana: Yulianti Hafiz

    Rarasaan wawuh jeung manéhna karék tilu bulan, tapi asa geus wawuh mangtaun-taun. Unggal papanggih jeung manéhna teu weléh uplek mun ngobrol téh, da sakur topik obrolan nu diobrolkeun téh nyarambung waé. Éndah jeung bagja aya disagigireun manéhna. Silihpaheutkeun jangji, kembang tresna mangkak ligar na ati.
    Kawas ayeuna, asa cikénéh gék dina jukut sintétis Alun-alun Bandung. Teu karasa érloji geus nuduhkeun wanci sariak layung, sakeudeung deui ogé bakal ngong adan Magrib.
Seunggah kacida rék cengkat téh, beuratna nataku asa mangku munding sarakit.
"Urang netepan magrib heula wéh yu!" Kang Galih nyarios bari cengkat.
"Hayu, Kang!" cekéng, ngiclik nuturkeun muru ka masigit.
Réngsé solat Magrib kuring jeung Kang Galih teu tuluy mulang, kalah gék deui di tempat nu tadi. Uplek deui waé, silihgonjakan. "Néng hayu atuh tos wengi!"
Kuring teu ngajawab kalah ngeluk, duka ku naon poé ieu asa ku teu wasa papisah jeung manéhna. Tapi dalah dikumaha waktu geus ngagayuh ka peuting. Bisi nu jadi indung arep-arepeun.
Sajajalan Kang Galih terus ngagonjakan kuring, ngerém motor gé ngahaja dicentok-centok da méh kuring tipepereket nangkeup ka manéhna. "Mangga geura lungsur geulis, parantos dugi! Akang teras wangsul nya," bari neuteup geugeut.
Belenyéh imut bari gugupay terus ngaléos.
Kring ... kring ... hapé disada. "Kang Galih," kuring ngagerentes. Laju diangkat, "Sareng Néng Ratna?" ceuk nu nalipun.
"Muhun, dupi ieu sareng saha?" kuring nanya bari kerung da lain Kang Galih nu ngomongna.
"Abdi ti Rumah Sakit Harapan, nu gaduh hapé ieu kacilakaan dicandak ka dieu. Mangga geura pilari!" leng, dunya asa tungkeb na luhur sirah.

Kang Galih, geuning gupay anjeun téh gupay panungtungan. Gupay katineung ti anjeun. Tresna anjeun, asih anjeun dibungkus ku lawon bodas. Kembang tresna nu karék mangkak ligar milu maluguran mapaésan gundukan taneuh beureum. Pileuleuyan panutan.

#SCS_Carpon_YH.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!