Carita Pondok (Carpon)

Yasana: Abie Zekka

     Wanci sareupna, kuring cicing dipatamanan. Katingali kukupu nu rék ngampih, mani ngaleut eungkeuy-eungkeuyan. Ngulinting malipir kebon, ngalingkung kembang. Hanjakal wanci kieu mah kembang tas nutupkeun éndahna.
    Cleg, kukupu téh kalah eunteup na leungeun. Hiji, dua, tilu tuluy ngalobaan ngagimbung kabéh ngabébérkeun jangjangna hayang ditulisan. Kukupu jiga nu surti kana kahayang diri.
    Heueuh, kuring teu nampik rék nuliskeun talatah kasono, rék néplakkeun kacinta ka panutan ati nu jauh duka di mana. Kukupu dipapaés, dipapay, ditulisan hiji-hiji. Lain tulisan samanéa, ogé lain sajakna sang pujangga. Tapi kuring nulisna ku rasa kadeudeuh jeung kanyaah nu taya hinggana. Dipulas ku kelir kasono, nu éndah pisan.
    Trét, kuring nuliskeun dina jangjang nu sabeulah.
"Jungjunan, Akang sono." Pung, dihiberkeun. Heuleut sarénghapan kukupu datang deui. Jangjangna nu sabeulah deui jadi aya tulisan.
"Abdi gé sono panutan." Haté kacida bungahna geus nampa béja ti manéhna. Les, kukupu ngarampih.
    Hatur nuhun kadeudeuh, hatur nuhun kukupu geus nepikeun talatah kuring ka nu dipikacinta.

#SCS_Carpon_AZ.

Balil deui ka beranda, kik di dieu!