Carita Pondok (Carpon)

Yasana: Evi Sulastri

     Mang Oman ngaranna téh. Geus dalapan taun gawé di Sakola SMA Negeri 1 Kancana. Sanajan Buruhna leutik teu nyukupan keur pangabutuh sapopoé tapi dilakonan pinuh ku kasabaran. Ngabogaan sipat jujur. Umurna karék nincak lima puluh taun.
Kabeneran harita téh keur usum hujan. Langit kacida angkeubna, di luhur pihujaneun geus ngagarayot. Dangdaunan katebak angin tingsaléor. Gelap tinggurilap, tingjelebét patémbalan matak awor, teu lila cur hujan siga nu ditamplokkeun.
     Lantaran inget kana tugas jeung kawajiban, maksakeun indit gawé maké payung bari kikiciprikan. Leumpang mapay-mapay galengan malipir jalan sabab jalan nu pangdeukeutna ka sakola. Unggal poé jalan ka dinya motong jalan, bari paningalina ka jauhna. Boga harepan amisna hirup tangtu bakal kalakonan.
Satepina di sakola, gancang muka gerbang sakola nu tukang, tuluy sasapu hareupeun kelas dituluykeun ngepél. Keur ngepél ti tukangeun geus kadéngé keteplak-ketepluk sora sapatu siswa nu geus mimiti daratang. Téras nu karék dikepél jeung baseuh kénéh ditarincak sangeunahna, nya puguh ledok deui-ledok deui, teu kaur anggeus. Sanajan kitu tara ngarasula komo mun ambek mah. Kahayang mah ambek, tapi jaman ayeuna téa mun ambek gé teu bisa sagawayah. Mun ambek kudu maké uteuk bisi kaduhung engkéna. Jalma kiwari téa teu kaopan, nanaon dilaporkan. Kumaha mun keur ambek téh dipoto atawa dirékam ku siswa terus dilaporkeun ka indungna, indungna ngadu deui ka pihak sakola. Bakal cilaka dua belas bisa-bisa dipecat ti ieu sakola.
     Geus réngsé ngepél dituluykeun ka taman sakola bagian ngusen kekembangan, mun halodo diséboran maké émbrat ngalaan caina. Tamanna lega jeung loba pepelakan. Kitu jeung kitu unggal poé, matak pantes ari kausen taman téh jadi asri, dangdaunana ngémploh héjo, tatangkalanana ngaroyom matak betah keur siswa dariuk dina waktu istirahat.
     Poé isukna di sakola rék ngayakeun hiji kagiatan nya éta kagiatan Musapala, Mang Oman asup kana kapanitiaan, meunang pancén ngabaturan, ngabantuan, jeung ngajagaan barudak. Musapala tempatna maké kelas XI IPS 2 dilaksanakeunana ba’da Asar nepi ka peuting, kabéh siswa dikudukeun ngéndong tangtu Mang Oman kudu milu ngéndong. Kira-kira ba’da Magrib kabéh istirahat.
     Sanggeus acara réngsé runtah ambalayah di mana-mana, korsi jeung méja tingjumpalik, témbok kalotor. Mang Oman teu langsung balik tapi méréskeun heula kelas. Kira-kira wanci Lohor karék réngsé. Langit geus poék pihujaneun geus ngagarayot, tinggal dicurkeun. Mang Oman gura-giru balik ka imahna. Can gé nepi ka imah cai hujan turun mantén. Satengah lumpat leumpangna sieun kahujanan. Bakat ku rusuh jeung taneuh leueur tisereuleu nepi ka awakna tigedebut, sukuna pisan nu beunang, tiparieus. Mang Oman kapaksa hudang tuluy leumpang ingkud-ingkudan muru ka imahna.
    Awak rancucut baseuh jeung bajuna laledok tayohna labuh kana cileuncang. Tepi hareupeun imah, Mang Oman ngagoroan ka pamajikanana, Bi Ésih. Pamajikanana norojol reuwaseun nempo Mang Oman keur ésod-ésodan sukuna semu digusur.
“Jiiihna ari Bapa kuvnaon?” ceuk pamajikanna.
“Tiseureuleu, sigana misalah," ceuk Mang Oman.
    Pamajikanana gancang nyangkéh, Mang Oman dibawa ka tengah imah tuluy digolérkeun dina dipan hareupeun tipi. Song cai diasongkeun, regot-regot diinum bangun nu halabhab.
   Sababaraha poé dampal sukuna beuki ngabareuhan, sanajan geus di pencét ka Ma Uti. Tapi can aya karasana. Kapaksa unggal poé ngagolér sabab sukuna teu bisa diusikkeun jeung teu bisa gawé di sakola. Isukna, Pa Budi ngarasa hémeng panto gerbang can dibuka, gelas pabalatak kénéh can dikumbahan, kantor guru jeung téras hareupeun kelas can disapukeun. Dua poé, tilu poé les teu datang. Pa Budi nanyakeun ka sababaraha babaturanna, weléh euweuh nu apalan. Bakating ku panasaran, balik sakola boga maksud rék nyampeurkeun ka imahna. Satepi di imahna, Pa Budi colohok nempo Mang Oman keur ngagolér dina risbang bari suku nu kéncana dibalur ku réndos cikur jeung béas. Pa Budi karék nyaho yén Mang Oman gering.
     Mang Oman sasadu can bisa gawé, alatan sukuna bareuh kénéh. Pa Budi nanyakeun ka Mang Oman sugan boga dulur jang gantina. Kabeneran tatangga Mang Oman aya nu ngaranna Sukarya. Pajar mah sok markiran di alun-alun, ngan ayeuna mah keur peré heula.
     Poé isukna Mang Sukarya ngamimitian gawé. Datangna isuk-isuk saméméh barudak datang. Tugas nu kudu digawéan saméméhna geus dibéjaan ku Pa Budi. Meunang sababaraha Minggu getolna téh, tuluyna mah sok remen kabeurangan jeung loba pisan alesanana téh. Guru-guru teu pati raresepeun, beuki dieu beuki ngedul.
    Bubar sakola, Mang Sukarya beberesih di kantor, tayohna méh jongjon isuk, di luhur méja guru kasampak aya lokét. Dibuka lalaunan bari haténa mah tagiwur. Bréh di jero lokét aya KTP nu boga éta lokét. Diitung duitna, kabéhna aya sapuluh juta, karék nempo saumur nyunyuhun hulu duit nu sakitu lobana. Mang Sukarya luak-lieuk ka katuhu jeung ka kénca, haténa sabil dicokot atawa diampihan isuk dibikeun ka nu bogana. Manéhna inget pamajikanana hayang meuli tipi anyar, budakna nunggak SPP, kontrakan ngajeblug lima bulan, inget wadah béas geus ngelentrung. Teu mikir panjang deui dompét disesepkeun kana pésak calanana.

#SCS_Carpon_Evis.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!