Carita Pondok (Carpon)

Yasana: Kang Dedih.

Panonpoé karék bijil. Gerung...! Gerung...! Sora motor Komod, eureun hareupeun imah Juhdi nu jadi sobat dalitna, tuluy keketrok.
"Mihapé jeujeur euy!" ceuk Komod
"Baku ilaing mah, alesan ka nu di imah nguseup, padahal ulin jeung nu lian!" ceuk Juhdi
"Nya, rek kumaha deui atuh, masina téh didinya bujangan kénéh, rék ulin jeung saha waé gé bebas!" témbal Komod, bari ngusiwel ngaluarkeun roko sabungkus, tuluy dicokot sabatang, sésana diasongkeun ka Juhdi.
"Aya korék teu?" ceuk Komod bari ngarampaan pésak, lebeng teu manggih.
Song Juhdi ngasongkeun béngsin kelir héjo nu geus euweuh gasan.
"Euweuhan euy...!" ceuk Komod.
"Aya sakalieun deui mah!" témbal Juhdi.
Cekés, cekés, Komod nyekéskeun béngsin, serebung haseup roko mulek. Song béngsin diasongkeun deui ka Juhdi
"Déwék inditnya!" ceuk Komod bari ngaléos.
"Heueuh! Kadé wé euy sing ati-ati, bisi aya nu manggihan!" ceuk Juhdi
Geuleuyeung Komod indit, dituturkeun paneuteup Juhdi. Tuluy Manéhna gé ngoloyong indit.
Pasosoré Komod balik, teu poho nyimpang heula ka imah Juhdi.
"Geus balik ning?" tanya Juhdi
"Ah, da ngan ukur lalajo ka bioskop, rék ngalaan lauk tuh?" ceuk Komod bari nyokot jeujeur nu dipihapékeun tadi isuk.
"Lah, jug wé bawa kadituh! Kurang ngeunah lauk ti Pasar mah, teu cara lauk ti balong!" ceuk Juhdi bari nyéréngéh.
"Keun baé atuh, da sarua lauk...! Nya, geus atuh, déwék balik nya," ceuk Komod bari tuluy ngaléos.
"Mah, Mah...! Yeuh, bersihan lauk!" Komod ngagorowok ka pamajikanana, bari tuluy manéhna mah ngagebrus mandi.
"Nya, sok wé simpen didinya!" témbal pamajikan Komod.
Bérés mandi, sup, ka kamar ganti baju, tuluy gogoléhéan dina kasur. Karasa aya nu ngaganjel kana tonggong, ku Komod dirampa, goréhél..., béngsin kelir héjo, nu eusina geus euweuhan.
# SCS_Kang Dedih.

Yasana: Rumpaka Rasa

      Nina murungkut nyuuh dikarimbun. Masih reuwas tayohna, disentak bari bonéka kameumeutna dijéwang jaba dialungkeun ka tengah imah ku Siska, indung téréna.
"Papah, geura uih atuh! Nina sieun jabi hésé bobo. Pan teu acan tamat dongéng Sakadang Kuya sareng Monyét téa gé Pah ... Bona gé tadi ku Bunda dialungkeun, hawatos nya Pah nyerieun bari tiriseun di luar nyalira. Padahal biasa gé sok bobo sareng Nina, dikeukeupan. Asa tos kangen hoyong ameng di kamar Papah. Ti tos aya Bunda mah pan teu kéngingeun sareng sok dikonci waé. Saur Bunda mah teu sopan sok asup ka kamar kolot téh. Tapi ari Om réréncangan Bunda mah meureun wios nya Pah, da tos ageung. Bunda mah sieunan nya Pah tos ageung gé, pan mun Papah teu aya téh sok diréncangan ku Om. Tapi saur Bunda téh, awas cenah tong nyarios ka Papah, Om sok bobo di dieu. Mun bébéja rasakeun wé ditinggalkeun sorangan cenah."

      Sajeroning haténa galécok sorangan, angger bari inget waé ka bonéka nu dilandih 'Bona' téa. Nina ngeteyep mukakeun panto kamarna. Bréh, katempo bonéka téa ngagolér hareupeun lawang kamar. Tapi mun dicokot, tada teuing indung téréna ambek. Antukna ukur ditéuteup bari carinakdak. Bonéka téa males paneuteup Nina bari lewa-lewé, ranggah ménta dipangku. Ukur semet diajak imut alum bari didadahan, saméméh nutupkeun deui panto kamarna. Nina nginghak midangdam. Ras kana kajadian peuting harita dua taun kalarung. Sabot manéhna lilir kahudangkeun ku sora Asti, indungna nu keur cacarita bari ceurik rada bedas.
"Jadi ayeuna rék kumaha?"
"Siska rék dikawin. Daék waé didua sukur, mun henteu nya kari kumaha dinya!"
"Heug, abdi rék indit mihapé budak wé!"
Isukna Arman, Bapana mawa Siska ka imah éta.
Ti harita bulan-bulan munggaran mah bageur karasana Siska téh ka Nina. Kadieunakeun sanggeus Arman remen ninggalkeun imah dina waktu rada lila dines luar, karasa ogé ku Nina parobahan sikep Siska nu kasar malah mindeng sesentak nepi ka ngageuweungkeun. Jeung saban bapana keur taya di imah, pasti aya lalaki éta unggah nepi ka mondok moék.

      Peuting beuki simpé, kadéngé nu patinggereneng di pavilyun. Kuniang bonéka cengkat laju ngeteyep muru pavilyun. Bréh, Siska jeung lalaki sawawa keur silihrungrum. Jleng, Bonéka ka hareupeun nu duaan bari panon bulaona ngempur hurung. Teu antaparah, habek! Nonjok si lalaki. Bangkieung. Si lalaki cengkat bari reuwas. Kalayang, jekuk! Suku bonéka najong kekemplong, dayagdag ... bru, si lalaki nambru bari muringis nyekelan hulu angen. Kocéak, Siska ngocéak bari calangap reuwas. Bonéka malik muncereng bari huntuna kekerot, leungeunna ranggah duanana ngagaramang bangun rék ngerekeb Siska. Sabot kitu, gerung ... reg, sora mobil eureun di buruan. Brug, pantona kadéngé ditutupkeun.
Mireungeuh kitu, satengah luncat bari sasampoyongan si lalaki nu tadi muru panto dapur. Siska nu can pati leler tina kareuwas, geuwat nguniang nuturkeun nu ngaléos ka dapur ku paneuteupna. Sarérétan katempo bonéka nu tadi ngagolér di tengah imah, dina tempat mimiti. Teu ieuh maliré kahéranna, bray mukakeun panto hareup.
"Naha teu ngiberan heula badé mulih ayeuna, malih hapé teu aktif, Kang?" Siska basa-basi nyieuhkeun gugupna.
"Puguh anéh hapé bisa leungit, Sis," témbal Arman ngemu héran bari gék diuk.
"Naha can tidur, Sis?"
Can kaburu némbal pananya Arman, Siska ngoloyong ka dapur rék nyokot cai. Meunang sajongjongan, teu lila kadéngé Siska ngajerit ti dapur. Arman tibuburanjat muru ka dapur. Bréh, hiji lalaki ngabebengkang di lawang panto dapur. Beuheungna baloboran getih, siga tapak ngagorok. Gabrug, Siska ngagabrug Arman. Teu kahaja ngarérét bonéka nu ngagolér di tengah imah. Gebeg, mireungeuh panon bonéka nu ngempur tadi beuki hurung. Ngaburileng mencrong manéhna.
"Kang, itu boné ...," les, Siska kapiuhan. Arman ngalieuk ka nu ditunjuk ku Siska. Taya nanaon, salian ti bonéka nu ngagolér hareupeun panto kamar Nina.

#SCS_Carpon_Rum.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!

Yasana: Wilma Sari

     "Kadé nya Mut, manéh tong ngérakeun!"
"Ngérakeun naon ih?"
"Heueuh, tong asal peletuk ngomongna! Tong nyirikeun teuing urang kampungna!" Nina mani sisiriwidingan. Kuring ukur jebi, teu némbal deui.

      Soré ieu, kuring diajakan Nina ulin ka emol. Rageman jeung babaturan sakelas Nina nu deukeut ka kosan. Basa diajak téh, puguh wé karétoh. Hayang nyaho emol ti baheula atuh. Kuring can boga batur loba. Ma'lum budak anyar. Karék Nina wungkul babaturan téh. Bubuhan wé sakosan. Kabeneran salembur deuih jeung kuring. Ngan Manéhna mah lanceuk kelas kuring. Béda dua tingkat. Tapi, sanajan ka sipat lanceuk, kuring mah teu nyebut Tétéh. Da sabenerna, mun dipapay-papay mah, kuring ka Nina téh kapiadi kénéh pernahna. Pan Nina téh budak Mang Hambali, kapiadina bapa kuring.

       Sakola di dayeuh téh cita-cita kuring ti leuleutik. Teu wurung kalaksanakeun ogé geuning. Keur mah di lembur kuring téh can aya sakola SMA. Aya gé jauh pisan ti imah. Nya, ari jauh-jauh kénéh mah, mending di kota sakalian.

      Geus kasohor di wewengkon kuring mah, basa nu dipaké sapopoéna kasebut kasar. Disebut kasar téh pédah logatna teugeug meureun. Matak ateul ceuli keur nu can biasa mah. Teu siga urang dayeuh, lagamna téh mani genaheun kadéngéna. Rék nurutan gé, can kataékan waé. Batan genah kalah ngagaléong. Matak Nina mah sok nyaram ngomong papanjangan. Saperluna wé cenah, bisi ngérakeun.

      "Mun keur ngawangkong jeung barudak, tong ngaabikeun manéh nya! Nyebut ngaran sorangan wé! Da batur gé kitu di dieu mah. Barina gé lain abi da, nu bener mah abdi!" Nina geus peupeujeuh deui. Kuring unggeuk. Leng, ngahuleng, néangan ngaran sesebutan nu alus.

      Ngaran kuring téh Muttoharoh. Alus, da meunang nyokot tina basa Arab ceuk ema gé. Tapi, asa bingung pikeun sesebutanana nu merenah. Da kuring mah tara nyebut ngaran sorangan. Sok abi wé atawa nyai di imah mah. Ari ku batur mah sok disebut Mumut. Ngan, mun kudu ngamumutkeun manéh mah, asa kurang hébring. Kuring mah hayang nu alus.
"Kira-kira, mun Mutto alus moal nya? Goréng ah, bisi disaruakeun jeung pewangi baju. Toto mah komo siga ngaran lalaki, tukang kiridit sééng pan Mang Toto mah. Roroh waé kitu? Ih, embung ah, kaciri urang lemburna éta mah," haté kuring galécok. Keur uleng kitu, aya nu noél kana leungeun.
"Aéh, ieu réncang kosan Nina nya? Dupi kawit ti mana?" tanya balad Nina soméah.
"Muhun Téh, Imut mah kawit ti Jampang. Salembur sareng Nina," témbal kuring lancar. Haté mah seuri. Geus manggih ayeuna mah sesebutan nu cocog téh. Imut.

      Geus ngarumpul kabéh sigana mah. Tapi kalah hayoh ngawarangkong. Kuring mah geus kesel, hayang geura indit.
"Hayu atuh tétéh-tétéh kabujeng wengi! Ari urang badé numpak naon ieu téh?" kuring nyelengkeung. Ceuleukeuteuk téh babaturan Nina sareuri. Kuring mah olohok wé teu ngarti
"Heuheu ... numpak naon? Numpak kuda lin?" jawab nu saurang, angger seuseurian.
"Muhun, badé numpak naon ka dituna?" kuring keukeuh. Rét ka Nina.
"Naék kituh Mumut, lain numpak!" Nina nyureng. Kuring mah haré-haré wé.
"Ah, nya naon salahna? Da heueuh ditumpakan, mobil gé," gerentes kuring, bari lakacat naék kana angkot, nuturkeun batur nu geus ti heula.

      Tepi ka emol, teu wudu ramé. Soré mah mémang waktuna jalma arulin. Komo pararumaja mah, mani garaya padangdananana gé. Bus, asup. Hawa karasa seger. Tina asé téa meureun. Kuring saparakanca mapay-mapay lantéy hiji.
"Beu, nyaan agréng emol téh!" kuring hookeun. Panon mah teu weléh rarat-rérét.
"Leuh, sagala aya geuning di emol téh. Eta émér jeung sénok gé kuat numpuk kitu!" kuring kumecrék, bari nyabakan parabot. Inget, di kosan téh can boga parabot dapur.
"Ih, teu ngarti manéh mah, séndok kituh, émbér. Yeuh, nyebutkeun hurup B jeung D tèh sing béntés atuh!" Nina rada molotot. Baturna mah patingcikikik nyeungseurikeun kuring.
"Santéy atuh Nin! Tong amek-amekan!"
"Ambek-ambekan kituh Mumut!" Nina baeud. Kuring ngéngéh.
"Duh, Nin, anteur ka cai ih, hayang setor yeuh!" kuring ngaharéwos ka Nina.
"Nam atuh. Ih néwo-néwo nya budak téh ...!" Nina katempo kesel, tapi daékeun ogé nganteur kuring.
Sup, ka cai. Rét, gebeg.
"Euh, geuning WC-na gé kieu, WC duduk téa meureun nya nu kieu téh?" kuring ngagerendeng.
"Mut, hégaé nya. Barudak geus nungguan di lantéy dua. Ké nuturkeun wé nya, ditungguan di stan kosmétik!" Nina ngagorowok ti luar.
"Okéh Nin!"

     Kalacat kuring naék. Cingogo luhureun closét. Bongan bari diuk mah teu daékkeun rut.
Bérés ti cai, gura-giru kuring leumpang. Rék nyusul Nina di luhur. Barang rét ka luhur. Leng, kuring ngahuleng. Késang tiis ujug-ujug ngaragajag maseuhan awak.
"Duuh, kumaha geuning naékna? Itu tanggana gé maju sorangan. Dipaksakeun gé moal bisa ah ieu mah. Nyiar-nyiar cilaka!" kuring ngadégdég. Ti batan ngahuleng waé mah, kuring balik deui ka tempat nu tadi. Teu tulus nyusul Nina.

       Geus rada lila, kurunyung Nina nyampeurkeun.
"Naha teu nyusul Mut?"
"Nyao ah. Batur teu bisa naék tangga gé!" kuring baeud.
"Tangga? Oh, éskalator meureun Mut éta mah," Nina nyéréngéh.
"Sabodo ah, rék traktor rék naon gé."
"Meuli naon atuh Mut?"
"Ieu wé ah, meuli sambak jang di kosan. Nungguan emba mawa ti lembur mah, lila. Gendah pan na sambak mah, handeut. Rék ngadapang jeung émbok gé," walon kuring, ngingiwing karpét gambar kartun.
"Naon Mut? Sambak? Emba? Émbok? Handeut?"
"Pan ceuk manéh gé kudu béntés nyebut hurup N jeung B-na." Nina ngabarakatak. Kuring kéom.

#SCS_Carpon_WS.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!

Yasana: Ros Fink

      Tréng, tréng sora bél asup, barudak bring ka lapangan rèk ngalaksanakeun solat Duha. Imam geus siap. Rèngsè solat Duha diayakeun kultum, ku siswa anu geus ditugaskeun. Bérés kagiatan solat Duha arasup ka kelasna masing-masing. Kitu kagiatan anu dilaksanakeun di sakola tempat ngajarna Bu Tia.

      Ma'lum barudak anyar kelas 7 mah, kalakuanana masih rarasaeun kénéh di SD, mun ka cai atawa ka luar sok ngabring atawa ngarogrog ka hareup lamun dipariksa PR atawa tugasna. Kitu deui harita anu kaalaman ku Bu Tia. Jam ngajar ka 5-6, tas olahraga atuh barang rog téh ngagimbung ngurilingan méja guru nepi ka Bu Tia teu bisa usik.
"Marurangkalih cobi giliran ka payunna, nu teu can, calik heula dina bangku masing-masing, tos olahraga gentos acukna ku seragam bodas biru!" ceuk Bu Tia bari ngajelaskeun disiplin tata tertib sakola.
"Perhatoskeun sakedap, ieu aya serat uleman ti sakola, ieu serat kedah didugikeun ka sepuh masih-masing, énjing kedah hadir rapat komite kelas!" ceuk Bu Tia bari ngabagikeun surat ka barudak bari nyebutan ngaran hiji-hiji.

      Jam dalapan tilu puluh, kolot murid geus rempeg, ari rapat dimimitian jam salapan. Tréng jam salapan rapat dimimitian di rohangan aula umum keur pembukaan jeung ngenalkeun sakabéh wali kelas, kegiatan sakola, jeung anu séjénna patali kagiatan di sakola geus dijelaskeun sacara gamlang ku pupuhu sakola.
      Acara terakhir nya éta ngayakeun pembentukan komite kelas dilaksakeun di kelas masing- masing. Kolot murid asup ka kelas saluyu jeung budakna asup di kelas naon. Kelas 7 aya dalapan kelas. Bu Tia ngawalikelasan kelas 7A kelas unggulan, muridna nu peringkat hiji nepi ka peringkat tilu. Jumlah siswana aya 25 urang.
"Mangga Ibu, Bapa dihaturanan linggih ka rohangan kelas 7A!" ceuk Bu Tia bari sasalaman ka kolot murid nu datang.
"Bu Tia, punten Ayah teu tiasa sumping, ku néné digentosna teu sawios-wios Bu?"
"Oh Inta, wios sayang nuju ka mana ayahna?"
"Ayah damel Bu, saur Ayah mah engkin badé ijin ka Ibu cenah, naha atos atanapi teu acan, Bu?" témbalna semu nu sedih bari tungkul. Ningali kitu Bu Tia langsung ngusapan taktak budak.
"Wios néné ogé sami, teu acan ayahna nuju sibuk kénéh panginten, Intan teu kénging sedih kitu, sok imut heula kanggé Ibu mana?"
Nyéh budak seuri bari neuteup Bu Tia.
"Tah kitu anak pinter, mandiri," témbal Bu Tia bari ngusapan sirah Intan.

       Rapat komite dibuka, Bu Tia ngenalkeun diri salaku wali kelas 7A, sanggeus ngajelaskeun perluna dibentuk komite kelas, Bu Tia méré kasempetan ka kolot murid sagala rupana, ti mimiti pembentukan ketua, sékrétaris, katut bendaharana. Wali kelas ukur nyatujuan. Sanggeus réngsé ngabentuk panitia komite kelas diumukeun jeung dimusyawarah kumaha tindak lanjutna. Unggal kolot murid naruliskeun nomer HP nu bisa dihubungi. Bu Tia ogé méré nomer HP ka kolot murid. Rapat bubar.

     Bérés solat Isya keur jongjon mindahkeun ngaran kolot murid, alamat jeung nomer HP-na kana buku komite kelas. Tititit, HP Bu Tia disada laju dicokot nomer anyar can wawuh.
"Ya, assalamualaikum, punten sareng saha?"
"Leres ieu sareng Bu Tia, wali kelas 7A, abdi sepuhna siswa Intan Rahmawati?"
"Oh muhun Pa, abdi nepangkeun Tia, wali kelas 7A, ieu sareng ayahna Néng Intan? Hatur nuhun tos ditepangkeun."
"Muhun Bu Tia, punten tadi teu tiasa ngiring rapat nuju aya tugas luar di padamelan teu tiasa dikantunkeun ma'lum di lapangan Bu, nénèna nu ngagentos."
"Teu sawios Pa, sami waé mung ngabentuk panitia sareng tindak lanjutna ka payun, mangga bilih aya nu teu ngartos mah tiasa naroskeun ka abdi, janten upami Bapa naroskeun perkembangan putra atanapi kagiatan di sakola tiasa ka abdi atanapi ka ketua komite, kitu deui panginten bilih abdi peryogi informasi perkembangan putra badé naroskeun ka Bapa. Kitu panginten Pa dina danget ayeuna mah."
"Oh muhun Bu Tia, hatur nuhun! Ieu nomer HP abdi bilih aya nanaon ngeunaan pun anak mah."
"Ya. Muhun hatur nuhun, Pa!"
"Muhun sakitu waé, Bu, assalamualaikum,"
Klik HP ditutup.

       Intan di kelas 7 jadi ketua kelas, budak téh geus mandiri jeung katingali déwasa, hideng teu kudu diutah-étah, kapamingpinanana geus nonjol. Manéhna asup kaanggotaan OSIS di sakolana. Keur geulis téh soméah, pinter, jeung rajin. Ka wali kelas deukeut, malah sok curhat. Bu Tia wali kelasna nyaaheun pisan asa ka anak sorangan. Keur mah kelas 7A mah balageur jeung harideng budakna.

       Waktu keur saralsé tas UTS, Bu Tia ka kelas rék ngumumkeun kagiatan bakti sosial di lingkungan sakola, barudak geus ngarti arasup ka kelas. Jol Bu Tia uluk salam, dijawab hempak bari naranyakeun hasil UTS pelajaran nu diampu ku Bu Tia.
"Bu kumaha hasil UTS-na kelas 7A, saraé Bu?"
"Alhamdulillah, ya ... tapi aya nu kedah dirémidial mung sababaraha urang."
"Saha waé Bu, sebatkeun!" Bu Tia nyebutan tilu budak nu kudu rémidial.
"Bu enjing saatos kagiatan bakti kumaha upami masak-masak di bumi Ibu, tiasa teu?"
"Oh hayu, tapi siap masak nyalira!"
"Muhun Bu," kabéh satuju. Malah aya nu rék mawa bahan-bahan liweteun. Bu Tia nyatujuan.

      Geus asak ngaliwet, brak diamparkeun dina daun cau, balakécrakan, ma'lum budak keur mareujeuhna.
Bérés dahar silihfoto sélfian, atuh Bu Tia ogé kudu miluan. Barudak suka bungah, keun lah itung-itung réfrésing. Keur mah Bu Tia di imah ngan duaan jeung budakna nu bungsu, karék SMP kelas 8, ari nu gedé mah geus kuliah di Bandung.

      Barudak awéwé mah di jero imah keur ningalian album foto kulawarga Bu Tia. Intan keur jongjon ningali album heubeul Bu Tia keur jaman SMA, manéhna nyidik-nyidik hiji foto, asa wawuh ngan di mana ningalina. Cekrék difoto album nu aya foto dimaksud téh. Laju album dibukaan tuluy ditutupkeun deui, disimpen di tempat asalna. Geus Ashar barudak amitan. Baralik ka imah séwang- séwangan.

      Saminggu atawa dua minggu sakali bapana Intan sok nelpun atawa SMS, nanyakeun kumaha perkembangan Intan di sakola. Asa rada aya nu anéh dina pikiran Bu Tia naha sora bapana Intan asa geus wawuh, ngan di mana jeung iraha, ah sarua meureun. Can wani nanya Bu Tia éra bisi salah. Kitu deui bapana Intan asa wawuh kana sora Bu Tia, ngan iraha, tungtungna silihsangka.

      Geus lima poé Intan teu sakola, poè Saptu geus direncanakeun rék ngalongok sakelas réngsè bubaran sakola, Bu Tia geus siap nungguan barudak bari nyiapkeun kandaraan saangkoteun. Laju angkot ngajugjug imahna Intan. Reg eureun geus nepi ka nu dijugjug. Barudak nuju ka buruan imah Intan. Nu lega pinuh ku kekembangan, jigana resep pepelakan tempatna asri kembang ditata ngajajar keur meujeuhna marangkak ligar.

      Gia uluk salam, Gia sobatna Intan mawa bungbuahan keur Intan.
"Assalamualaikum!"
"Waaalaikum salam," sora lalaki ti jero imah ngajawab salam.
Bray panto muka, barudak langsung sasalaman ka bapana Intan, tuluy asup ka jero imah sanggeus dititah asup kabéh budak nu milu ngalongok, Bu Tia panungtung asup ka imah, da manéhna balik deui kana mobil, aya nu tinggaleun.
"Mana sareng wali kelas teu?" tanya bapana Intan.
"Muhun Pa, itu nuju ka mobil, aya nu kakantun saurna," témbal Gia wakil ketua kelas sobatna Intan.

     Bu Tia anjog ka hareupeun panto teu rarat-rérét.
"Manga linggih Bu Tia!" ceuk hiji sora. Gebeg Bu Tia ngagebeg, asa apal éta sora, barang rét ningali ka tempat sora.
"Astagfirullah ieu Kang Rachmat sanés?"
"Ieu Tia?"
"Muhun ya Allah, Akang linggih di dieu?"
Nepi ka poho ngajaranteng hareupeun lawang, Pa Rachmat karék sadar tamuna can dititah asup, bakat héran puluhan taun tepung deui. Tungtungna ngobrol pangalaman jeung carita hirup masing- masing. Jol ninina Intan, derekdek ku pa Rachmat didongéngkeun yén Bu Tia sobatna baheula keur jaman SMA, dua puluh taun ka tukang. Ayeuna tepung geus boga bati masing-masing. Sarua nasib hirup pada-pada nyorangan mawa budak masing-masing. Waas teu bisa digambarkeun, asa kagambar lalakon keur masa rumaja, kungsi pakait ati ngan situasi jeung kondisi anu megatkeun. Tia dijodokeun ku kolotna, bérés kuliah kawin, ari Rachmat sakola ka luar negri, da manéhna pinter meunang béasiswa. Barudak anteng di kamar Intan. Intan geus tinggal pemulihan ceuk dokter.

      Sanggeus kajadian tepung jeung sobatna Bu Tia, Pa Rahmat sok remen ngobrol dina telepun atawa SMS, samalah kabéhdieunakeun sok datang ka imah Bu Tia. Alesan Intan aya perlu nanyakeun ngeunaan palajaran atawa masalah hubungan jeung sakola.

     Hiji waktu Pa Rahmat ngajak tepung di hiji tempat, aya piobroleun penting pisan. Teu bisa ditelepun atawa di imah, kudu salsé di hiji tempat. Bu Tia dititah ngadagoan di imahna, rék disampeur ku Pa Racmat jam salapanan.

     Gerung-gerung sora mobil di buruan imah Bu Tia, klakson sakali. Bu Tia norojol ningali ka buruan. Jut tina mobil, Pa Rahmat geuning. Cenah jam salapan, karék gé satengah salapan geus datang.
"Assalamualaikum," pokna uluk salam.
"Oh, mangga ka lebet! Saurna tabuh salapan, Kang?"
"Har, naha ayeuna jam sabaraha? Di Akang mah tos tabuh salapan," témbalna bari rét kana jam tangan.
"Muhun wios atuh langkung saé, tapi Tia mah asa dibuburu, mana acan réngsé deuih bébérés di bumi," ceuk Tia bari imut.
"Sok béréskan heula, diantosan!"
"Muhun sakedap nya, kin urang damelkeun heula kopi. Mangga calik, antosan sakedap deui!"
"Tia, piraku kopi wungkul?"
"Muhun da teu gaduh nanaon. Manawi badé tuang, tos asak sangu mah?" pok Tia.
"Moal tos sarapan tadi."
"Muhun. Dikantun heula atuh nya!" ceuk Tia.

      Tia bébérés, laju mandi tuluy dangdan. Geus siap terus nepungan Rachmat di rohang tamu.
"Kang, atos siap da. Badé ka mana atuh saleresna, badé nyarios naon di bumi ogé tiasa sanés?" ceuk Tia bari diuk gigireun Rachmat.
"Tia, sok calik heula!" ceuk Rachmat bari metot leungeun Tia.
"Ieu atos calik, teras kumaha hayu atuh tos siang!"
"Tia, terang teu kumaha rasa Akang ayeuna, jigana Tia mah haré-haré, Tia tingali panon Akang!" treup dua panon silihteuteup, anteb maca jero haté séwang-séwangan, ratug jiga dulag keur Lebaran, mangsa ka tukang narémbongan, waktu éndah silihanteur rasa, naha ayeuna datang deui dina waktu geus pada-pada maju ka kolot, duriat pakokolot meureun disebutna.

      Teu kawawa ku kasono dua puluh taun, sono nu masih kénéh nyicingan lalangit haté, ayeuna tepung anu teu dihaja, geus jodo meureun, sakumaha dipegatkeun ogé bisa tepung deui.

      Rachmat jeung Tia baheula kungsi masing-masing neundeun rasa, teu leungit rasa sajatina ayeuna tepung deui. Rachmat niat rék hirup babarengan jeung Tia. Manéhna ayeuna geus pasti pilihan haténa, nu satadina moal boga deui batur hirup alatan trauma nu enggeus-enggeus kaalaman, kitu deui Tia sanggeus ditingalkeun ku salakina geus embung kawin deui.

Manusa mah ngan saukur ngarencana, tapi Gusti boga rencana lain. Barudak ti Tia satuju indungna boga deui salaki, kitu deui ti Rachmat budakna Intan teu keubeuratan boga indung anyar, keur mah geus kenal Intan mah, jadi geus asa ka indung sorangan. Mugia bagja rumah tanggana!

#SCS_Carpon_Ros.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!

Yasana: Aji Panca Sona

     Bus ka jero kontrakan nu ngan saukur kamar, kasampak Néng Lilis keur gegeber, hareudang meureun. Buuk digelung jucung, beuki jelas warna kulit punduk matak ngaruy, ditambah imut ngirut pinuh pangrayu.
"Neng ieu ti abah!" ceuk Cécép bari mikeun babawaan ti lemburna.
Daster ipis teu bisa nahan kalangkang awak Néng Lilis basa katojo ku lampu listrik.
"Naon ieu téh, Kang?" ceuk Lilis, tuluy dongko rék ngudar babawaan daster nu mémang rada lahak, rada ragrag lebah dadana, ningali kitu Cécép neureuy ciduh bari kumetap.
"Naon Kang mani molohok?" Lilis ngahulag, "Angguran mah ibak heula ngarah teu barau saren carepel!" Lilis nitah mandi ka Cécép.
      Satutas mandi jeung dangdan sapuratina, gék Cécép diuk gigireun Lilis.
"Néng ...?" Cécép noél.
"Ihh naon, hoyong?" Lilis nanya.
"Nya atuh tos lami teu mendak Akang téh!" ceuk Cécép mairan.
Ma'lum kontrakan ngan sakamar, nanaon kabéh di dinya.
"Ké atuh, ka jamban heula Néngna, nya!" bari tuluy mémérés buukna.
      Bèrès ti cai tuluy asup deui ka kontrakan.
"Hayu Kang badé ayeuna!" bari tuluy diudar, katara mani ngadungkuk jaba bodas tuluy ngudar deui, beuki wé Cécép téh kumétap, komo basa ninggal nu ngadangkak.
"Sok atuh Kang mungpung pulen kénéh!" bari imut matak kayungyun.
"Ihh, naha mastakana wungkul?" bari ngasongkeun pingpingna.
Gap panangan Cécép kana pingping nu tatadi mémang dipikahayanng.
"Mmhh ... raos, nya?"
"Muhun Kang!"
"Kang ieu mastakana, Kang!"
"Ku naon kitu?"
"Ageung Kang, jaba teuas!" ceuk lilis bari ngosom.
"Nya pasti teuas atuh koh hayam jago, jaba hayam kampung nu dibakakakna!" ceuk Cécép bari mungkus sésa timbel béas bodas paré anyar bawa ti lemburna.
"Tos wareg Akang mah Néng ah," bari tuluy nangtung rék ka cai. Eureuleu teurab.

#SCS_Carpon_AJP.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!

Yasana: Tjétjép Akhmad Kamaluddin Alfaridji

      Saban poé nikreuh, ngeureuyeuh, capé malah kapateuh teu dirasa. Alatan rumasa teu boga pangabisa saperti nu lian, pikeun nutup bubutuh, nyocok résiko, nyubadanan kawajiban salaku kapala rumahtangga. Indit isuk balik peuting geus jadi kabiasaan sapopoé pikeun Panca, purah naktak-mundak di salahsahiji Perkebunan nu patempatanana suwung ku angkutan umum, pikeun nepikeun lalampahanana ti saturunna tina angkot nu ngaliwatan ka wates éta Perkebunan, lintang ti ojég bari langka, dina ayana ogé ongkosna nu matak méakeun buruh sapoé.
      "Jang, duitan tah motor Uwa, lumayan méh teu capé teuing dijalan!" ceuk Wa Abu, nu taya lian uwana Nyi Éti pamajikanana Panca, mangkarunyakeun ka nu jadi salaki suanna. Nu waktu harita Panca keur kabeneran istirahat tina pakasabanana, nu ngahaja hayang reureuh sapoé harita mah, manéhna aya di imah.
"Emh ...! Sanés teu hoyong, Wa, namung teu gaduh kanggo ngaartosanana!" témbalna.
"Keun baé Uwa mah teu kudu punah ayeuna asal aya sawaréh bé, keur nambahan DP nyokot nu anyar, itu geuningan Si Jalu keukeuh hayang maké nu weuteuh pikeun indit sakola," Wa Abu nyusul caritaan Panca.
"Sabaraha kirangna kitu, Wa?"
"Sajuta kurangna mah, Jang. Sangkan papada maké wé Uwa mah, atuh pikeun ka hareupna Ujang nyicil, itung-itung silihbantuan," Wa Abu ngajéntrékeun.
"Upami sajuta mah aya atuh, Kang, ieu di Nyai, artos nu kanggé sadidinten ku Nyai sok disisihkeun!" Nyi Éti milu mairan. Nu antukna papada sapuk.
      Isukna Panca inditna gawé téh geus teu naék deui angkot, teu leumpang deui. Manéhna ngadius kana motor. Pasosoré nu biasana gura-giru balik, soré harita mah rada nyalsé. Boga rasa moal lila ieu di jalanna jeung moal kapoékan teuing. Di tengah pasimpangan motor ngadadak eureun teu hirup, terus didorong ka hiji warung nu sok dipaké pangistirahanana ba'da turun tina angkot. Motor diuprak-oprék malah aya nu marantuan motor weléh teu daék hirup. Antukna motor dipihapékeun ka nu boga warung. Tuluy manéhna laju balik naék angkot.
Dina angkot nu ku manéhna ditumpangan nyampak aya hiji awéwé nu ngais budak, éta budak katingalina rada réwél, bari ceurik waé.
"Je ... jep ...!" indungna ngolo ngarépéhkeun budakna bari ngasongkeun kirincing cocoan budak, tapi budak angger ceurik. "Ka Uukeun geura nya ieu kirincing na?" éta awéwé ngolo ku nyingsieunan, bari ngarérét ka Panca.
"Aéééh ... geuningan, Akang?"
"Muhun, Néng!" tayohna papada wawuh. Budak angger teu répéh, burahol ... éta awéwé ngaluarkeun pinareupna, "Nénén atuh yeuh!" budak terus diolo sangkan répéh, nepi ka sababaraha kali tapi budak angger ceurik.
"Ka Uukeun geura nya nénénna!" pokna semu kawalahan ku budak. Teu kudu dicaritakeun deui birahi lalaki mun seug ningali lir cengkir sakembaran mah.
"Yap, ka Uu, Dé!" Panca nga'uu'keun. Budak terus dipangku dibawa bacéo, dadaksakala budak répéh dina pangkuanana, jékét jemblong tur tembus kana kaos jerona, manéhna teu loba omong.
"Kiri ... Pir!" Jut, duanana tarurun, terus Si Néng mayar ongkos duaneun.
      Bari reureuh di hiji patempatan, Panca nyarita, "Néng, pan padumukan Akang mah geus kaliwat, ngan éta badé iraha ka Akangkeunana?" jeplak dampal leungeun Si Néng nyayang kana pipi Panca.

#SCS_Carpon_TAKA.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!

Yasana: Éndang Éndang

Twéw twéw, sora inbok.
"Anteur tétéh ka Garut!" Tèh Déwi ngainbok.

"Saha waé, Téh?" cekéng malesan.
"Mamah Sinta jeung Umi Tati."

"Apal nyah?"

"Héh, éuweuh béngsin, motor puguh ngajugrug ti kamari, roko, kopi, barangdahar nganjuk, apal meureun? Kur ngontrak, Téh."

"Hayu wé, ka dieu, urang silaturahmi ka baraya urang di Garut!"

Heueuh, najan panggih asalna dina Facebook, nu ceuk batur mah ukur dunia maya, cacak panggihna gé, dina milangkala grup.
Loma tur ngarasa kahutangan budi ku Téh Déwi, manéhna ngubaran mata kuring nu ampir lolong, cilaka di pagawéan.
bari kuring harita keur teu boga duit.
Jog ka imahna, nungguan bari disuguhan kopi, dahar, jeung roko haratis. Mamah Sinta jeung Umi Tati datang, biur indit ka Garut.

Teu kacatur di jalanna, anjog ka nu dituju. Silaturrahmi, mulang bari metot gas. Nepi ka Bandung, ampir tengah peuting. Nungguan Umi Tati tinggaleun. kateuing ka mana heula jeung Mamah Sinta. Sasadu balik, satengahing jalan ka sorot lampu, logak rada jero, ngerém. Galéong, les, poék. Bray, leungeun katuhu ngaplék, jempol leungeun kénca bareuh, suku baloboran getih di kontrakan.

#SCS_Carpon_Éndang.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!

Yasana: Ravy Casper

      Kasono mah nataku, boh ka kolot, sumawonna ka dulur. Sakapeung sok asa hayang nanyakeun iber aranjeunna, tapi haté leutik sok milu nyarék, sok sieun teu ditarémbalan deui. Jiga ti heula, basa kuring ngahaja nalipon, lain ditanya cageur henteuna, nu aya kalah haok jeung carék nu matak nyeuit kana haté.
Heueuh bongan kuring sok rasa mokaha, teu ngagugu omongan kolot, ngalajur napsu hirup poho kana temah wadi. Nu ahirna kuring kudu meunang panundung ti indung jeung nu jadi bapa.
Bari mawa budak nu masih dikandung, kuring milu ka nu jadi salaki nu teu disatujuan.
     Wanci tunggang gunung. Keur ngeunah gogoléran di jero kontrakan nu ngan sacangkéwok. Koréjat, kuring kahudangkeun ku sora hapé salaki nu tinggaleun. "A, uih damel jemput nya!"
eusi pesen ti hiji ngaran lalaki.
Sakedapan melong kosong, haté pinuh ku pananya, panasaran tuluy ditalipon.
"Kadé hilap nya, say!" manéhna ujug-ujug ngomong, nu kapotong ku sora kuring.
"Punten! Dupi ieu sareng saha?"jawab kuring. Jep, teu aya némbal deui, bari tuluy manéhna mungkas obrolan.
     Nyel, aya ambek nu motah dina haté, sanajan can tangtu, bisa waé nu salah sambung, tapi haté tetep tagiwur. Bari ngusapan beuteung, kuring ukur bisa ngabébénjokeun sorangan.
    Wanci geus ngahaeub sareupna. Salaki nu biasa geus balik gawé, can kénéh aya datang. Kajurung ku rasa curiga sanggeus tadi beurang nampa SMS ti hiji awéwé, kuring ngawanikeun nyusul salaki ka pabrik tempat gawéna.
    "Tos uih tadi ogé, katingalna mah duaan sareng istri nu ngantosan di warung kopi itu!" ceuk satpam nu ditanya ku kuring. Awak ngadadak leuleus, dina tikoro asa aya nu nyelek. Bari nahan piceurikeun kuring pamitan ka éta satpam.
    Hujan ngaririncik jiga ngahaja marengan adan Maghrib nu kadéngé ti unggal masigit. Bari mawa kasedih, kuring leumpang mapay-mapay jalan. Di tengah jalan mudun palebah tangkal sawo, haté nu pinuh ku pananya jeung kasedih, teu maliré tincakan.
sorodot, suku tiseureuleu nincak palastik nu baseuh kahujanan. Blug, labuh nangkuban. Berebey tina palangkakan kaluar getih seger nu dituturkeun ku orok nu karék sagedé pigeulang leungeun. Karasa ngaganjel, kuring nu teu kaduga cengkat, ngaheumpikan orok nu uyek-uyekan, lila- lila teu karasa deui nanaon. Nyerina ngajuru kapaksa, nganteurkeun kuring ka alam séjén.
     Bari mawa rasa panasaran, sugan aya nu manggihan salaki kuring. Kuring ukur bisa ngasuh anak kuring nu masih orok kénéh bari barorotan ku getih, sakapeung sok nananyakeun ka sakur nu ngaliwat di jalan ieu, sugan aya nu manggihan. Tapi ukur kasedih nu katampa, lantaran saban nu ditanya lebeng taya nu némbal. Di dieu, dina tangkal sawo ieu kiwari nu jadi minangka padumukan kuring.

#SCS_Carpon_RC.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!

Yasana: Eka Bargawa Bargawa

      Cinta, ronghéapna teu ngahaja, teu dihaja, bujeng hingga ka diogan digingsir linggih, datangna ogé teu méré tatangra-tatangra acan. Cinta, ujug-ujug nyurup ngabaju, ngabongohan, nitis ngamiraga mangsa diri jeung jisimna ngalagena, ngambah limbaran kahirupan. Cinta, rawuhna sakolépat kilat, ngahérang ngeusian wiwiring ati, mekar randaka numuwuhkeun galeuh-galeuh kadeudeuh, ligar mangkak ngembatkeun régang-régang kamelang tan kumapalang. Cinta, matri ngagetih suci jeung asihna, akarna rumambat nyaliara, nyaksrak narabas raga rampadan, adu manis seuseuitan, ngabalukarkeun gering nangtung ngalanglayung, susah manah taya sudana, lir wandira peunggas dahanna, tunggara sosoranganan.
"Nun Gustiii ... rasa naon atuh ieu nu nyarakan jero dada téh?" Salindri, ngabanding di babancik ati jinisna, kapidara ku motahna dada nu rosa ngagalura. Ringkang ngalongkéwang, pipikiran kairid geter simpati nu pohara ngarerenghik diri.
"Rasa cinta. Kasakit batin alatan diperdaya ruruhit birahi!" jauh, jauh ti lulurungning qolbu, aya dangiang gandamramo, biluk mairan ka nu keur ngangluh, ka nu keur seunggah pangaribawa. Sorana gurnita sapalataran garba.
"Naha aya ku éndah, éndah disagédéngeun kapeurih nganteng?" Salindri rumahuh dawuh, nyarandékeun tunggara kana tetengger mahido, Wening ngamalir, nguliwih bendungan kaistrian.
"Satemenna anjeun geus katibanan ganjur kagandrung, kapentang panah danu kasmaran, sinugrah ti Hyang Dumampara. Mangka éndah lir cayapata, mun tinekanan budal sapaneja!” leuleuy, ngusapan sarumbak werdaya , mungguh nyecep tiis karasana, ngadalingdingkeun dangding katingtriman.
“Inggis tinemu bagja teu daulat, kawuwuh dulang tinandé. Naha moal nyaliwang sangka, malati ka pipir-pipir?” ngagalénggang tan aling-aling, rumasa gejed léngkah, pungsat réngkak.
“Teu hadé rémpan ku sugan, Hyang Dumampara hamo ngawaris sinugrah sagawayah, tinangtu aya tinimbalanna!” pamandang lekasan. Salindri lugay tina ranggeuman kainggis, gedé haté balungbangan, teu risi dijarumat kukular kelar.

      Bahudenda moal nyindekeun hiji perkara tanpa sabab, bitotama asmaragama jeung karahayuan tanwandé dipungkas ku ngérab bandéra rinéka rupa, bandéra kamarasan, ciriwanci sareundeuk sapihanéan, napak dina pangjurung Nu Maha Agung.
“Geulis jimat awaking. Ganjur gandrung téh bet ngarambat kamalé ka diri Engkang, da puguh Engkang ogé mibanda rasa nu sarua. Munggaran teu wasa kedal garabah, sok paur melengkung beukas nyalahan, teu nurub sareng nu diseja!” Salindra lir nu mulang meunang panéang, ngandika tatag perténtang, nenggang ka alang kumapalang.
“Bagéa satria kinayungan. Kiwari ati manis ngarancunit satutasna leupas bangbaluh, jalaran panah danu kasmaran parantos nyiruruk di pajuaran mamanahan urang duaan, hamo ngagetis népakeun kingkin deui. Engkang, teu sangki rasa haté bet sarua!” Salindri nebar imut kaikhlasan, nganteng langgeng nyawénan buah sawarga, purakeun jaganing jaga.

#SCS_Carpon_EBB.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!

Yasana: Dadali Manting

     Prahna awan ngawengku jigrahna alam, nungkupan cahya nu meujeuhna maceuh. Masieup jeung rarasaan nu werit lantaran diri. Kamari geus lain-lainna deui, meureun taheunan ruas kabagjaan.

    Rumasa hirup lambokot ku dosa. Paul jugjugeun sambung kulawu. Ad-ad nalika jihad, sok komo nyoko dina tonggoyna témpo.

     Aya piwuruk, yén tobat ulah dilélémbon. Tansah kudu gilig ngarumanggah. Badan lir sacara pakarang, anu weléh kaeunteupan karaha. Upama carang diasah bakal sesah mépérénkeunana. Ulah seug dijaga-jaga atawa dikumangkékeun. Astana ukur sajeungkal, pihartieunana mah yén umur teu apal dimangsa. Keur jagjag rajeun dianjang, komo nu gering.

     Sakumaha dina lalakon KAHADÉ, anu nginohongkeun babaraha urang jalma. Sebut waé Agan Musa. Pangawakanana tegep, sembada. Salian ti sugih mukti téh nya béréhan. Nalang ka nu susah, nulung ka nu butuh téh geus lain judul karangan, nya kitu geus sakulit sadaging.

     Kacaturkeun dina hiji poé, Agan Musa katerapan panyakit kulit, késrék. Teuing kumaha caritana, Agan Musa dipundut ku Nu Mahaagung. Rahayat tangtu padanyeungceurikan, lantaran kaleungitan jalma béréhan.

     Sanggeus disolatan, diboéhan, tur ditalqinan. Paésan ngadak-ngadak ngaharanghang. Bukti sato sajinis oray ka luar tina kubang nu méh ngawujud manéh. Geuning rahayat tonggoy, teu apal kana kajadian nu kacida ahéngna.

    Peun haranghangna paésan. Dina satengahing ngimpi nu jadi anak Agan Musa, gebeg lain teureuyeun. Agan Musa tutunggulan.
"Tulung, tulung, kacida teuing Gus ...." Omongna kapegat.
"Kat, kat, kat. Euh éksprésinya yang bagus dong. Lagi, lagi ...!" ceuk Sutradara Dion.

    Kutan katinggaleun sawaréh judulna, Katipu. Nya Kahadé Katipu.

#SCS_Carpon_Linting.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!