Carita Pondok (Carpon)

Yasana: Basyar Isya

      Mun keur diuk nyorangan kieu téh, uingah sok tuluy anteng ngalamun. Nu matak ulah héran mun sakapeung uing sok nyéréngéh sorangan. Lain pédah keur ngalamunkeun éndahna bobogohan jeung Syahrini. Omat ulah hadé sangka kitu, Lur. Ngan ieu mah sok inget kana talajak sobat uing, ngaran Si Rahul. Lain urang India ki sobat téh, euy. Da éta mah ukur ngaran landihan. Ari ngaran aslina mah ... teu kudu nyaho kétang. Nu jelas, pasti geus kateguh ku didinya gé meureun, yén si éta mah mun ngawangkong téh sok teu jauh-jauh ti ngarahul. Samalah mah éta panyakit rahulna téh bakal beuki maceuh mun keur ditanggap ku balaréa.
      Tah ieu yeuh di antara ketakna ki sobat mun keur ngawangkong jeung saha waé. Hiji waktu basa keur ngariung jeung uing sabatur-batur, jug celengkeung wé manéhna muka paguneman.
“Éta mah, euy, kajadian nu karandapan ku uing. Moal bisa dipopohokeun saumur hirup gé jigana mah …,” pokna.
“Mémangna pangalaman naon kitu, Hul? Cik dongéngkeun atuh!" uing sabatur-batur ngawalon méh saur manuk. Panasaran tuda.
“Kieu geura dongéngna téh: Hiji waktu pasosoré, uing ulin ka hiji tegalan nu loba jukutna. Maksud téh rék néangan simeut keur parab domba adu nu uing. Keur anteng dodongkoan, na atuh ari jelengéng téh ceuli asa katorékan. Jaba karasa peureus pisan jiga aya nu nyintreuk. Bari ngagoak bawaning ku nyeri, uing ngalieuk ka tukang. Ari bréh téh aya buta keur ngabedega bari nyolodorkeun deui leungeunna. Tayohna rék mindo nyintreuk deui ceuli uing meureun. Maranéh hayang nyaho, jiga kumaha dedeganana éta buta téh?”
“Enya jiga kumaha atuh? Teruskeun dongéngna euy …!”
“Éta buta téh awakna badis sagedé beus kota. Jangkungna mapakan tugu Monas. Jaba éta mah curukna euy, mun dilempengkeun, aya meureun satangtung awak uing mah. Ah ... tapi uing mah teu ngarasa sebér saeutik-eutik acan. Babakuna mah éta ku hayang males kanyeri euy. Tuluy uing téh ngarénghap, narik napas panjang. Puuuh! Éta raksasa ku uing ditiup satakerna. Na atuh ari belewer téh si raksasa mecleng jauh pisan bari kocéak dengék. Ngadéngé béja mah muragna gé pas pisan di tengah-tengah Situ Paténggang, di Ciwidéy."
“Bel siah, ngawadul téh teu kapalang. Hanas didéngékeun,” babaturan uing méh rampak arambek.
“Na ari maranéh? Pan tadi maranéh nitah uing ngadongéngkeun. Na di mana uing salahna?” pokna téh teu euleum-euleum.
      Dina poé nu séjénna deui, kasampak Si Rahul keur dirariung di hiji buruan nu lega. Teuing ti mana daratangna éta jalma-jalma téh, da mani sakitu noyékna. Jeung deuih, teuing kumaha carana Si Rahul ngondang éta balaréa. Naon cik, nu diomongkeun ku ki sobat? Ukur ieu yeuh, teu kurang teu leuwih:
“Cik teguh. Barang naon nu gampang pisan mecleng?” ceuk Si Rahul. Tapi, tétéla aya wé geuning nu haat ngajawab. “Korong dina tungtung curuk disintreuk,” jawab salasaurang nu lalajo.
“Huuu ... teu ramé ah. Langsung kateguh,” ceuk nu séjénna mani rampak bawaning ngarasa kuciwa meureun. Laju sakabéh nu ngariung mani noyék téh bubar marulang ka lemburna séwang-séwangan. Sawaréh kana treuk. Sawaréh deui kana karéta api. Sésana mah aya nu laleumpang. Aya ogé nu baroncéngan kana motor.

      Tah, ayeuna uing rék nanya ka maranéh sakabéh pamaca. Logis henteu ieu “laporan réportaseu” beunang uing téh? Naon, teu logis? Majar uing ngabohong? Naha atuh maké dibaraca? Na ari nyanéh ...?

#Carpon_BI.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!