Carita Pondok (Carpon)

Yasana: Ambu Lies

      Teu karasa, umur téh geus tengah tuwuh. Sadar soténan, ku incu padanyebut ema jeung ambu. Jeung salaki gé, geus ganti nyebut jadi abah jeung ambu. Rumah tangga geus ampir tilu puluh taunan. Asa tingtrim wé, tara cékcok, sanajan pangadatan salaki rada alus ogé. Diparengkeun boga turunan salima-lima. Nu kahiji jeung nu kadua mah geus kurénan.

       Hirup téh asa ngaguluyur, unggal poé kitu jeung kitu wé. Ka béh dieunakeun rada gaul, maké jeung boga akun Pésbuk. Niat awal mah tamba kesel teuing, gawé ukur nguwek di imah. Salaki gé teu garah-geureuh kajeun wé cenah ari tamba kesel mah. Beuki lila asa beuki resep, komo mun pareng silihtempas dina pairan mah. Asa poho wé kana umur mah, salaki gé rada béda budi karasana téh. Sabodo, kuring angger, unggak poé téh ukur riweuh jeung hapé.
       Isuk-isuk geus haliwu, kokotéténgan néangan hapé kameumeut, lebeng teu kapanggih.
"Baah ... mendakan hapé Mbu?" nanya ka salaki.
"Hhmmm ...," ukur kitu.
"Ari Abah, di taros téh. Padu waé ngawaler téh ...?" rada keuheul.
"Tuh, dina gelas. Tadi téh hoyongeun ngopi cenah!" jongjon. Kojéngkang ka dapur, rét kana méja. Enya wé hapé téh aya dina emuk nu pinuh ku cikopi. Ngahuleng, leketey kakara sadar. Paingan salaki béda budi, da geuning kuring téh salah.
Ku lantataran katungkulkeun pangaresep, ngaulaan salaki ogé tangka kapopohokeun. Hayang ngopi gé werat ninyuh ku sorangan.
"Hampura Abaaah, Ambu rumasa salah." Aya nu ngeclak, basa nyuuh kana lahunan salaki.
"Sukur, ari Mbu geus sadar mah ...." Aya usap héman kana buuk nu geus carambang.

#SCS_Carpon_Lies.

Balik deui ka beranda, klik di dieu!